اس ام اس های عاشقانه جدید

اس ام اس های عاشقانه جدید و زیبا

مثل کبریت کشیدن در باد

دیدنت دشوار است

من که به معجزه عشق تو ایمان دارم

می‌کشم آخرین دانه کبریتم را در باد

هر چه باداباد

—–

شهر ما را از هم می‌دزدد
می‌‌ترسم از این پل‌های هوایی
این متروهای زیرزمینی
این آدم‌های کجدار و مریز
می‌ترسم فردا آفتاب باشد
شهر باشد، ما نباشیم

—–

سال‌ها پیش از کنار دریا عبور کردی

اما امواج

هنوز برای دیدن جا پایت

تا ساحل می‌روند و برمی‌گردند

—–

مهربانی‌ات از دور هم چه نزدیک است و من عجیب حس می‌کنم جغرافیا دروغی تاریخی است

—–

مهم نیست با کدامین ابر
در کدامین سرزمین
بر کدامین گیاه
می‌‌باری
مهم باریدن توست
تا تشنگی فراگیر نشود

—–

کسی صدای دندان‌هایم را بشمارد
کسی سکوتم را ترجمه کند
کسی گریه‌هایم را بخنداند
ثواب چیز بدی نیست

—–

آن که در را محکم می‌زند آشناست

آن که آهسته می‌زند قصد آشنایی دارد

اما عاشق‌تر از همه کسی است که پشت در نشسته است

—–

من بی‌نام تو حتی یک لحظه احتمال ندارم. اما با نام تو خورشیدی دنباله‌دار خواهم بود

—–

وقتی گلدان شکست

مادرم گفت: حیف بود

پدرم گفت: قشنگ بود

خواهرم گفت: مال من بود

مادربزرگ گفت: دوستش داشتم

ولی وقتی دلم شکست

همه سکوت کردند

—–

من ادعا نمی‌کنم که همیشه به یاد آنهایی که دوستشان دارم هستم.

اما ادعا می‌کنم حتی در لحظاتی هم که به یادشان نیستم، دوستشان دارم

—–

همیشه رفتن، رسیدن نیست

اما برای رسیدن باید رفت

حتی اگر تمامی کوچه‌های زمین بن‌بست باشد

راه آسمان باز است

—–

عشق، زیر باران ایستادن و با هم خیس شدن نیست.
عشق این است که یکی برای دیگری چتر بشود و او نداند چرا خیس نشده است.

—–

جلوتر از من راه نرو

شاید به دنبالت نیامدم

پشت سرم نیا

شاید راه را بلد نباشم

همراهم باش و در کنارم قدم بزن

—–

حافظ گشوده‌ام و چه زیباست فال تو

حتما قشنگ می‌شود امسال، حال تو

با آن زبان فاخر ایرانی و اصیل

فرخنده باد روز و شب و ماه و سال تو

—–

باران گرفت تا که بدانی برای تو این بار هم خدا به تبسم نشسته است

—–

دوستان واقعی تو، تو را آن‌گونه که هستی دوست دارند. دشمنان واقعی تو، تو را آن‌گونه که هستند

—–

از شوق رسیدن است جاری شدنم

رودی که به دریا نرسد، می‌میرد

—–

از دریا می‌آیم
ماهیان تا ساحل بدرقه‌ام می‌کنند
هرچند می‌دانم ساحل برای ساکنان دریا امن نیست

—–

ساکنان دریا

صدای امواج را نمی‌شنوند

چه تلخ است

حکایت عادت

—–

به شهر عشق بیا

تا كَسی نپرسدمان

تو از کدام دیاری

من از کدام دیار